تغییرات بافت قلب بدنبال مسمومیت با دوکسوروبیسین: مطالعه تجربی اثر محافظتی تمرین هوازی در موش های صحرایی جوان و پیر

 مقدمه: دوکسوروبیسین  دوکسوروبیسین یکی از مهم ‌ترین دارو های شیمی درمانی در درمان تومور های جامد می‌باشد که از طریق تولید رادیکال‌ های آزاد و کاهش آنتی اکسیدان ‌ها به سمیت قلبی منجر می ‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر پیش درمان سه هفته تمرین هوازی بر تغییرات بافت قلب موش‌ های جوان و سالمند به وسیله دوکسوروبیسین است. مواد و روش  ها: در این مطالعه 48 سر موش صحرایی نر در دو گروه سنی جوان و سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند که هر گروه سنی نیز به سه زیر گروه کنترل، دوکسوروبیسین (DOX) و تمرین+ دوکسوروبیسین (T+DOX) تقسیم شدند. گروه‌ های تمرینی به مدت سه هفته و پنج روز در هفته با سرعت 17- 15 متر بر دقیقه و زمان 39-25 دقیقه روی نوارگردان دویدند. همه گروه‌ها محلول دوکسوروبیسین (mg/kg 20) را 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین دریافت کردند. 48 ساعت بعد از تزریق DOX نیز بافت برداری انجام شد. نتایج بافت‌شناسی به روش توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: اجرای پیش درمان تمرین هوازی موجب شد ادم شدید و آپوپتوزی که با القاء دوکسوروبیسین ایجاد شده بود، به تغییر بسیار جزئی کاهش یابد و این کاهش آسیب بافتی در سالمندان مشهود تر بود. بحث و نتیجه گیری: یافته ‌ها نشان دهنده آسیب شدید عضله قلب در سالمندان و اثرات پیش برنده به سوی آپوپتوز ناشی از القای دوکسوروبیسین بوده، هم چنین اجرای پیش درمان تمرین هوازی با طول دوره کوتاه‌ تر برای بیماران سالمندی که با محدودیت فعالیت بدنی مواجه هستند، باعث افزایش نقش حفاظتی آنتی اکسیدانی بافت قلب می ‌شود.